5-DAAGSE REIS DUITSLAND VAN DE KBO REESHOF TILBURG

12/16-08-2019

Uitgezwaaid door familie en vrienden vertrok de bus richting Duitsland met bestemming Hotel Traube in Löf aan de Moezel met Ad Peeters als chauffeur en Nelly van Beers als reisleidster.

Om +/- 10 uur had onze chauffeur alle koffers en rollators ingeladen. Er gaan 57 vakantiegangers mee, met Ad en Nelly bestaat ons gezelschap uit 59 personen. De gemiddelde leeftijd is 78 jaar. Dat is vrij hoog maar wij ogen zéér vitaal. Er is een echtpaar van 93/92 aan boord alsmede veel weduwen en weduwnaars en enkelingen en latrelaties en meer dan 50 jaar getrouwden enz. De vrouwen zijn in de meerderheid, sterke geslacht? De verhouding is 42:17. Dit diverse gezelschap voelt zich verenigd door de KBO. De letter K kan beter maar de B en de O staan ervoor. De Bond verBindt Ouderen aan elkaar. Wij mogen gaan zitten waar wij willen. Dat kan per dag anders zijn. Uiteindelijk heeft bijna iedereen een z.g. vaste plaats voor de hele reis ingenomen.

Na 144 km. Hebben wij een pauze. We stoppen bij het Uitzicht punt Jackerath . Er wordt een tafel uitgeklapt en Nelly en Ad bieden ons een lunch aan van broodjes met koffie/thee, broodjes door Nelly ‘s ochtends nog klaargemaakt.

We zijn bij Tagebau Garzweiler, een enorme afgraving waar men op zoek is naar bruinkool, bestemd voor de kolencentrale in dat gebied die de bruinkool moet omzetten in elektriciteit. Hiervoor pellen 100 m. lange graafmachines de bodem af en over de rails wordt de bruine brandstof vervoerd. Hele dorpen moeten daarvoor verdwijnen, gesloopt, vernietigd Denk eens aan het ouderlijk huis, je boerderij, met landerijen, je kerk, je straat, je school, de begraafplaats, alles moet wijken. Het landschap is van de kaart geveegd; om te huilen. Oké, men krijgt compensatie, maar de roots van die bewoners zijn voor altijd weg. Dit roept de nodige vraagtekens bij ons op, want volgens de nieuwe klimaatdoelen moeten de kolencentrales juist dicht. (Tenminste in Nederland). Bij die vlakte staat als tegenargument een groot windmolenpark, dat ook energie moet leveren. Dit is een dilemma voor ons, voor Europa. De mensheid is immers op weg naar verbetering! Als alles voltooid is (2035) heeft Duitsland een recreatiemeer van 23 km. ervoor in de plaats, zo’n eng diep meer.

Maken wij ons er druk om? Wij zijn op vakantie, vrolijk gaan wij weer de bus in.

De chauffeur zal ons naar een leuk dorp rijden: Bad Münstereifel. Hij neemt voor ons een mooie route i.p.v. de autobahn. In deze plaats bijna aangekomen, heeft hij een kleine aanrijding met (een meisje in) een rode auto waarvan de zijspiegel te groot was om langs onze bus te komen. Onmiddellijk een auto mit drei männer polizei. Het wordt pünktlich behandeld. De chauffeur geeft het verder uit handen. In het mooie dorp hebben we wat tijd om rond te kijken. We krijgen een buitje. Je kon daar paraplu’s kopen. Je weet maar nooit. We zijn weer allemaal op tijd bij de bus voor de vervolgreis. (Nog 94 km.)

Het laatste deel van de tocht is langs de Moezel. Het vakantiegevoel komt boven. Daar komt hotel Traube. Onze sleutels met bijbehorende kamers liggen klaar en worden volgens een lijst uitgereikt. Op de gang ligt tapijt met als patroon Belgische kasseien (kinderhoofdjes, maar dat vind ik geen leuk woord). Het voelt ook hobbelig aan, of verbeeld ik mij dat. Even met mijn hand voelen. Ik verbeeld mij dat. Onze kamer geeft uitzicht op de Moezel. Alles ist sauber. Prima…………..

Diner : de dinerzaal biedt 4- persoonstafels en het verzoek van het” hotel” is : blijf zitten waar je zit. Oei! Eigenlijk wil je met zoveel mogelijk medemensen kennismaken.

Het eten smaakt goed, misschien te zout, nou ja. Je kunt wel voor de volgende dagen je wensen kenbaar maken. Na de geslaagde dag op tijd naar bed………………. 320 km afgelegd>>>>>>>>>>>>

Na een rijkelijk ontbijt starten wij onze 2e dag om 10.30 uur. We gaan naar Koblenz. Het is maar een ritje van 23 km. Maar onze chauffeur voert ons weer over een toeristische route met haarspeldbochten. Het is heel knap om zo’n lange bus door de bocht te trekken.

In Koblenz worden we opgewacht door een stadsgids; Herr Bernhard Hillesheim die ons gedurende een stadsrondrit van 2 uur veel zal vertellen over de bezienswaardigheden en geschiedenis van Koblenz. Auf deutsch! Herr Bernard deed zijn best maar voor ons was het te moeilijk. Op school leerden wij Vaderlandse geschiedenis; Duitse geschiedenis kwam nauwelijks aan bod. Bovendien zat onze generatie op school voor- of tijdens- of kort na de oorlog 40/45. Natuurlijk geen geschiedenis over Duitsland. Nu leren de kinderen veel over W.O. II. etc. zowel in basis- als voortgezet onderwijs.

De gids vertelde dat Koblenz de oudste stad van Duitsland is, gaat zelfs terug naar de Romeinse overheersing. De stad heeft een unieke ligging aan de samenloop van de Rijn en de Moezel wat voortdurend gekibbel en oorlog heeft veroorzaakt waar de stad bij hoorde, afwisselend bij Frankrijk dan weer Duitsland. Heden is het een Duitse stad. Hij vertelde dit verhaal in de stilstaande bus bij de kabelbaan en een hoog- verheven- standbeeld van een paard auf zwei Beinen en Keizer Wilhelm I er op.1e keizer van verenigd keizerrijk Duitsland. (1880) Nu valt het onder werelderfgoed en staat primair symbool voor eenheid en vrijheid. Dit beeld staat op dat punt in de bocht van Moezel en Rijn. Er worden voorstellingen of muziekuitvoeringen gehouden. Eigenlijk hadden we bij dat imposante punt moeten zijn. Kon de bus niet komen, denk ik.

Na de rondleiding werden we losgelaten in de gezellige, historische binnenstad met zijn vele winkeltjes en ijsjes-terrasjes etc. Bij een markant gebouw stapten wij uit en 5 vóór 4 moesten wij daar weer staan. De chauffeur had het uitdrukkelijk vermeld omdat hij daar maar kort mocht staan. Gaf een beetje stress, kleine vermaning van de chauffeur. Het weer was de hele dag stralend.

s Avonds diner om 6 uur en om 20.30 een bingo avond, best spannend. Er waren leuke prijsjes.

Dag 3 Boppard : boottocht over de Rijn.

Ad gaat gelijk de brug over bij het hotel om dwars over te steken naar de Rijn. We komen door mooie natuur met weer de nodige haarspeldbochten. Het is druk in Boppard met bussen. Ad weet een bus parkeerplaats, maar deze was nu een bouwput. In ons voordeel werden wij uitgezet bij steiger1. Hij zou wel zien waar hij de bus kon parkeren. Toen stond Nelly er alleen voor, betalen b.v. De chauffeur kon toen niet mee op de boot. Jammer voor hem, een bootreis werkt ontspannend.

We gingen 12 uur aan boord en er was ruimte genoeg om leuk te zitten en koffie te nemen. De zon scheen. Velen kozen het dak-dek. Ons traject was Boppard><Sankt Goar en Lorelei . Gelukkig, de luidspreker op het schip galmde: Ich weiss nicht was soll es bedeuten ,warum ich so traurig bin .Ein märchen aus uralten zeiten, dass kommt mir nicht aus dem sinn.

We zagen de steile 132 m. hoge rots en ervoor het beeld van de Sirene. In werkelijkheid zijn er veel schepen vergaan door gevaarlijke stroming. De Duitse legende vertelt dat er nog één Sirene, maagd met lang haar, boven op de berg verbleef omdat zij bij haar geliefde rivier wou blijven. Terwijl zij zo haar klaagzang zong kamde zij haar lange haar. Menig schipper die langs voer werd afgeleid en merkte niet dat zijn schip in gevaar kwam met als gevolg …………………?

De vaartocht bood prachtige kijkjes op de dorpen. (Witte huizen, grijze daken en altijd een kerktoren in het midden van het dorp) En hoog op de bergen stonden nog Middeleeuwse kastelen of ruïnes. Hoe moesten de bewoners van de kastelen daar komen? Niet elke dag op en neer denk ik. In ieder geval zaten zij veilig hoog voor de vijand. Laat je fantasie maar gaan.

In Sankt Goar konden wij wat rondlopen en wat eten en drinken. Daar kwam je iedereen tegen . 3 Uur bij steiger 6 zijn voor de terugreis.

‘sAvonds: een “ bonte avond.” Ad had een scherm klaargezet waarop hij filmfragmenten projecteerde en waarbij je door ons gekozen muziek- verzoeknummers kon beluisteren en evt. op dansen. Een dansvloertje zou leuker zijn. Maar voor de Sirtaki van Nelly hadden we genoeg plek.

Door Ad knap gedaan, maar is Spotify een idee in de toekomst?

15 aug. Maria-Hemelvaart. Een katholieke hoogtijdag. (Zondags). Het is onze 4e dag. Deze dag werd een beetje aangepast. d.w.z. op het oorspronkelijke plan zouden we naar een plaats zijn gegaan waar dan alle winkels dicht zijn op deze katholieke feestdag. Het werd de toeristische trekpleister Cochem. Zéér levendige plaats, leuke straatjes, en wordt bekroond door een burcht.

We waren dit keer om 11.30 uur met de bus vertrokken. Je kon “thuis” eerst nog wat wandelen noordwaarts naar Alken b.v. (brug oversteken en naar links.)

Het programma op donderdag was: wijnproeverij bij Weingut Jacob Müller. Het was maar 11km.rijden. De chauffeur wilde zo dicht mogelijk voorrijden. Nou, daar stond de bus voor een laag poortje met een bocht er gelijk achter. “Gaat niet. En als ik er al door ben, kom ik er nooit meer uit”. Andere plek ……………te ver voor sommigen. Geen nood. Ad belde met de zaak. Vader Jacob, de baas, zou met de auto komen om te zorgen, dat iedereen met rollator er ook bij kon zijn.

Dat werd natuurlijk gezellig, die uitleg vooraf geloofden we wel. (Een familiebedrijf, Opa-Zoon- Kleinzoon die alles zelf doen; vanaf de Rebe =wijnstokken tot en met de flessen vullen, vanaf de hellingen tot in de wijnkelder “Mit viel Herzblut”.) We kregen een folder met nummers en die waren gerelateerd met de te proeven wijnen. Trocken, Halb-trocken, Milde Weissweine , Traubensaft enz. Velen hadden hun favoriete wijn c.q sap gekocht en liepen met witte plastic tassen naar de bus.

‘sAvonds nog vrijblijvend wat hersenkrakers georganiseerd door Ad. B.v: Maak een gerecht van deze 3 woorden: ”eet stapel visje.” En nog spreekwoorden opzoeken op een tekening. (Minimaal 30).

5e dag: vertrek dag maar met vol programma. Totaal wordt de reis +/-320 km. (zelfde als heen) 10 uur vertrekken we, alles is ingeladen, sleutels zijn ingeleverd.

1e doel: Abdij Maria Laach. We zien het 10.000 jaar geleden ontstane meer t.g.v. een krateruitbarsting wel liggen maar gaan naar het Abdij- complex van de Benedictijnen- orde. Je kunt de Basiliek in, waar wij een kaarsje opstaken bij een mooie Piëta. Het Forum heeft een expositie over Konrad Adenauer en koffiedrinken natuurlijk en meer te zien.

2e doel: Rondlopen en evt. lunchen in het mooie dorp Althenahr. Je kon een mooie rondwandeling maken langs een beek en tussen hoge steile rotswanden. (Te vergelijken met een kloof). Niet te ver gaan wandelen, want we moeten om half vier terug zijn.

3e doel Afscheidsdiner in Hostellerie Maasduinen in Velden. Daar kwamen we om 18 uur aan. Wij kregen onmiddellijk ons heerlijke eten voorgeschoteld, 3gangen-menu.

Tja naar Tilburg. Verwachte aankomsttijd: kwart voor 9. Werkelijke aankomsttijd 20.45 uur genau.

Conclusie: een goed verzorgde, ontspannen, veilige, mooie vakantie.

Dank aan chauffeur Ad Peeters, Nelly van Beers onze reisleidster en de behulpzame handen die de dames assisteerde bij uitstappen uit de bus.

Margreet Soutendijk